Barbora: Uwielbiam ten sport

Na stronie "Behind The Racquet" ukazał się wywiad ze Strycovą.

---

Barbora Strycova opowiedziała o swoich początkach z tenisem w wywiadzie udzielonym dla „Behind The Racquet”. Triumfatorka Wimbledonu 2019 w grze podwójnej zdradziła, że miała w swojej karierze trudne momenty:

„W wieku 12 lat musiałam wybierać pomiędzy tenisem a łyżwiarstwem figurowym. Wybrałam tenis i to była moja decyzja, a nie moich rodziców. Nie jest to łatwe, tak jak wydaje się ludziom, w rzeczywistości jest to niezwykle trudne. Nie chodzi tylko o podróżowanie i spanie w ładnych hotelach.

W wieku 16 lat byłam numerem jeden na świecie wśród juniorów. Po roku zostałam 56. rakietą świata i od tego momentu wszystko zaczęło iść źle. Miałam bardzo trudny czas, gdy miałam 20 lat. Postanowiłam wziąć ślub, byłam bardzo zakochana. Poznaliśmy się tylko trzy miesiące przed ślubem.

Wiedzieliśmy, że jesteśmy bardzo młodzi, ale tego właśnie chcieliśmy. Byłam jedną z tych dwudziestokilkuletnich kobiet, które wolały mieć dzieci niż podróżować i spotykać zawodników. Chciałam zakończyć karierę. Nie mogłam już tego znieść. Nie mogłam znieść podróżowania z hotelu do hotelu, nie wiedząc jaki jest numer mojego pokoju.”

Czeszce udało się jednak znów pokochać ten sport:

„Straciłam wiarę w siebie kiedy spadłam na 220. miejsce na świecie. Wszystko potoczyło się bardzo szybko. Uświadomiłam sobie, że muszę zacząć wszystko od nowa w wieku 25 lat, na szczęście miałam wokół siebie dobrych ludzi. Teraz, w wieku 34 lat, uwielbiam ten sport bardziej niż kiedykolwiek.

Potrzebowałam trochę czasu, żeby uświadomić sobie ile znaczy dla mnie tenis. Nie ma nic lepszego niż zwycięstwo w meczu. To coś niesamowitego.”

Inspiracją dla byłej liderki deblowego rankingu był jej tata:

„Mój tata miał okropny wypadek, zanim się urodziłam. Lekarze powiedzieli mu, że już nigdy nie będzie chodził. Pracował w kopalni i wszystko się na niego zawaliło. Odciągnęli go i zdali sobie sprawę, że jego nogi nie działają prawidłowo. Dwa lata zajęło mu udowodnienie lekarzom, że się mylili. Zaczął uczyć się nie tylko, jak ponownie chodzić, ale także jeździć na snowboardzie. Dokonał tego dzięki sile woli. Jego wiara w nie poddawanie się, motywowała mnie przez całe życie.”